Oğlum sonunda kendine geldi.(Şükürler olsun)Ama bu seferde bana yapıştı.Kucağımdan inmiyor, beni bir an olsun gözünün önünden ayırmıyor ve hiç kimseye gitmiyor.İstediği herşey içinde ağlıyor ağlıyor.....İşte böyle.Neyse artık hasta değil ama insan bu durumu çabuk unutup şu anki koşullardan dert yanıyor ama ne yapayım annem de yok ben yine çıldırma noktasındayım.Sürekli dert yanıyorum heralde:(
Çok yorgunum ama.Tatile ihtiyacım vaaaaar.....
2 yorum:
Hadi bize gelinnnnnn....
Valla güzel olurdu:))
Yorum Gönder