Trafik

Özel direksiyon dersi almaya başladım.Aman Allahım ne kadar zor geldi bana araba kullanmak.2 saat ders alıyorum araçtan indiğimde tabiri caizse feleğim şaşıyor.Dengemi yitiriyorum, kendime gelmem çok zaman alıyor.Pedalları düşün, direksiyonu düşün, gelen araçları düşün, yolu takip et, dönemeçlere dikkat et valla kabuslar görmeye başladım.Tamam biraz abarttım kabul ediyorum ama walla çok zor geldi.1999 yılında almıştım ehliyetimi ve o günden bugüne hiç kullanmadım.Tabii pek çok şeyi unutmuşum bir de hemen trafiğe çıkınca bir kabus yaşadım.Umarım çabuk atlatır ve öğrenirim.Mert de olunca araba kullanmak şart oldu.Ulaşım önemli bir problem haline geldi.Bakalım cumartesi günkü dersimde bir ilerleme kaydetmiş olacakmıyım?6 saat ders almış olacağım ve sanırım daha 16 saat falan almam gerekiyor.Yetenek isteyen bir işmiş doğrusu.....

Bakış Açısı

Vantage Point filmin orjinal ismi.Lost dizisinden hatırladığımız 'Jack' karakteri filmi izlememin asıl sebebiydi ama filmi kurgusundan ötürü çok beğendim.Sıradan bir konu işleniyor aslında filmde.Ameriken başkanına suikast yapılıyor.Ama sekiz farklı kişinin gözünden olay başa dönülerek anlatılıyor.Yani anlatılan 20-25 dakika aslında.Bu sekiz kişi o 25 dakikayı başa dönerek yaşıyor ve olay sonunda çözülüyor.Terorizmi eleştiren bir yapısı da olması güzel.İlginç bir filmdi bence tavsiye ederim.Dediğim gibi konu sıradan ama kurgusu filmi ilginç kılıyor.

Lost

Lost'un asi karakteri Sawyer(Josh Holloway) Türkiye'deydi.Bir reklam filmi için gelmiş.Ben Beyaz'ın programında izledim.Dizideki karekterinin aksine son derece mütevazı, eğlenceli bir adam.Tabi dizideki gibi hoş:)Beyaz programda kendini kaybetti.Üstelik diziyide sadece bilgi sahibi olmak için izlemiş.Dizi fanatiklerinden değil yani.Buna rağmen kendinden geçti.Yinede Sawyer'ın sempatikliği sayesinde program çok güzel geçti.
Sawyer 9 senelik evliymiş.Hollywood yıldızlarının bu kadar istikrarlı olduğunu düşünmezdim.Tabi birde hep dizideki karakteriyle düşündüğüm için ilginç geliyor heralde.Balık tutmayı sever snowboard yaparmış.Son derecede mütevazı bir yaşamı varmış.
Bir sürü soru sordular, kara duman ne? kutup ayısı ne? vb.tabiki hiç birine cevap vermedi.Onunda bildiğini sanmıyorum ya.
Ne oldu bu lost'a 8. bölümde takılıp kaldık.Şu yazarların grevi bitsede izlesek artık merak ediyorum.
Bu arada adamı dansöze boğmuşlar.Nedir bu gelene dansöz gösterisi anlamıyorum.

Pirinç!!

Nedir bu pirinç kuyruğu.Bir türlü anlam veremiyorum.İnsanlar pirinçsiz kalmışlar.Hadi o neyse de.Pirinç yok diye 1-2 günde bu telaş ne!Onun yerini alabilecek bir sürü bakliyat var.Neden onunla idare etmek yerine kuyruklar oluşuyor.
Bu bana çocukken izlediğim bir (sanırım çin) filmi hatırlattı.Hafızamdan o sahne hiç silinmemiş.Pirinç yetiştiren köylüler ellerinde ne var ne yoksa hepsini devlete vermişler.Askerler geliyor ve köylüler ellerinde kalan bir küp pirinci saklamaya çalışıyorlar.Askerler pirinci buluyor ve küpü kırıp bütün pirinci yere döküyor ve zaten aç olan köylüler yere eğilip kuru pirinci yemeye çalışıyorlar.Açlık bu görüntülerle o çocuk yaşımda bu kadar etkilemişti beni.Şimdi bu pirinç krizi çıkınca bu görüntüler geldi tekrar aklıma.Ama insanların bu kadar galeyana gelmesi spekülatörlere bu kadar kapılması da ayrıca sinir bir durum.Altında yatan sebepler belki de başkadır ama şimdilik görünen halkın gereksiz pirinç kuyruklarında beklemesi gibi geliyor bana...

Duvar

Yaşamak mı Yoksa Ölmek mi?

Ankara Devlet Tiyatroları'nın güzel bir oyununu daha izlemenin mutluluğunu paylaşmak isterim.Bu sefer izlediğim oyun bir komediydi.Yani çok güldük çok:)

Oyun nazi Almanyasının Polonya'yı işgal ettiği dönemde geçiyor.Varşova da bir tiyatronun oyuncularının yaşamakla ölmek arasında gidip gelen yaşamlarını komik bir dille ele alıyor.Hamlet'in 'Yaşamak mı yoksa ölmek mi' sözü bu oyuncular için birebirleşiyor.Karıştıkları bir casusluk hikayesi de olayı iyice içinden çıkılmaz bir komediye sürüklüyor.

Çok eğlenceli bir oyundu.

Bu sene devlet tiyatrolarında oldukça fazla oyun izledim.Hepsi birbirinden güzel oyunlardı, oyuncuları da muhteşem.Diyecek kelime bulamıyorum.Çağ mı atladık ne oldu!?Bari sanatta herşey yolunda gitsin değil mi?

To be or not to be işte bütün mesele bu :))

Çalışan Anne Olmak!

Yeni bir iş için başvuru yaptım ve olması %80 ihtimal.Benim için çalışmaya karar vermek çok zor çünkü oğlum 17 aylık ve onu anneannesine bırakmak zorunda kalacağım.Hem çalışmak istiyorum hem de onu bırakmak istemiyorum.18 aydır evdeyim ve kendimi hiçbir şey yapmıyor, üretmiyor hissediyorum.Çalışınca bu duygum yer değiştirecek mi yoksa tamamıyla suçluluk duygusu mu bunun yerini alacak bilmiyorum.Çocuğumu kendim yetiştirmek istiyorum ama evde de o kadar sıkılıyorum ki bu sıkıntı sanki oğluma da yansıyormuş gibi geliyor.Yani kafam çoook karışık.

Tabiki daha kesinleşen birşey yok ama herhalde ben şimdiden korkmaya başladım.Yeni bir ortam mı beni korkutan yoksa ev, iş ve oğlumun sorumluluklarının hepsini yerine getirip getiremeyeceğim korkusu mu bilmiyorum?

Çünkü büyük şehirde yaşamanın sıkıntıları var.Günde 8 saat çalışsan bile işe gidip gelme ve eve ulaşma süresi 1o-11 saati bulabiliyor.Oğlumun da 10-11 gibi uyuduğu düşünülürse onunla sadece 2-3 saat (en iyi ihtimalle) ilgilenebileceğim.Onunla birlikte olmaya bu kadar alışınca işte bu beni korkutuyor.Ve karar vermem işte bu yüzden de zorlaşıyor.Bir taraftan da çalışan bunca anne varken ben de yapabilirim diyorum.

Kararsız ben bakalım ne karar verecek....